Nojšvanštajn
Dvorac za koga mnogi kažu da je najlepši na svetu. Bio je inspiracija Voltu Dizniju za zamak Trnove Ružice i od tad postaje veoma popularan, pa ga mnogi čak i zovu Diznijev dvorac. Kralj Ludvig II je osmislio dvorac iz snova koji baš kao u bajci, u ranim jutarnjim satima obavijaju ga oblaci magle koja se diže iz doline ispod litice na kojoj je zamak sazidan.To je definitivno prizor koji ostavlja bez daha. Nalazi se na jugu Bavarske u podnožju Alpa. Graditelji dvorca su sledili romantični stil. Ipak,tamo se prepliću i elementi vizantijskog stila i gotičke arhitekture koji su izmešani sa detaljima I drugih vrsta stilova. Sagradjen je na tzv. Labudovoj steni na nadmorskoj visini od 965m. Gradnja je započeta 1869 g. a zamišljen je kao romantični viteški zamak. Fantazija Ludviga II doslovce je pretočena u bele kamene zidine i vitke tornjeve koji se uzdižu u visinu. Pogled sa poslednjeg sprata ovog dvorca na raskošne Alpske pejzaže se ne zaboravlja. Za javnost je otvoren sest nedelja nakon Ludvigove smrti. To je jedan od najposećenijih dvoraca u Evropi i godišnje ga poseti oko tri miliona posetilaca.
Unutrašnjost dvorca nudi fantastične prizore počevši od drvene rezbarije, oslikane tavanice, preko zidova koji pokazuju mnoge starogermanske mitove i legende. Tu su i kreveti sa baldahinima, dekorativni mozaici, vizantijske arkade, porcelan, ogromni lusteri. Između dnevne i radne sobe nalazi se mala veštačka pećina koja je dekorisana vestačkim vodopadom i svetlima koja se menjaju. Dve najvrednije prostorije su hala sa tronom i koncertna dvorana.
Dvorana sa prestolom je inspirisana vizantijskim crkvama a posebno crkvom Svih Svetih u Minhenu. Tron koji je trebalo da bude u dvorani- na mestu oltara, posle kraljeve smrti, nikad nije konstruisan. Ova kombinacija crkve i prestone sobe ilustruje Ludvigovo tumačenje kraljevstva: on je sebe video ne samo kao kralja, već i kao posrednika između Boga i celog sveta. Prestona dvorana nije bila namenjena za državne poslove.
Koncertna dvorana je, pored prestone dvorane, bila jedna od najvažnijih kraljevih projekata i nikada nije bila korišćena za velike bankete i muzičke predstave.To je bio Ludvigov spomenik u cast vitezovima i legendama srednjeg veka. Tanhojzer , Parsifal i Loengrin su vitezovi sa kojima se kralj poistovećivao od rane mladosti.
Interesantno je i to da je dvorac imao najnaprednija dostignuća svoga doba, toplu i hladnu tekuću vodu,centralno grejanje,a toaleti su imali automatski sistem ispiranja. Kralj je koristio električni sistem zvona da pozove poslugu, a na trećem i četvrtom spratu su čak bili postavljeni i telefoni. Jedna od posebnih karakteristika dvorca su velika prozorska okna. Prozori ovih veličina su bili retka pojava u to vreme.
